a

"Tom?", vroeg de vrouw fluisterend.

Bianca luisterde naar zijn nauwelijks hoorbare ademhaling. Het was behaaglijk warm tegen hem aan. Ze moesten bij het licht van de inmiddels uitgebrande waxinekaarsen op de bank in slaap zijn gevallen. Even vroeg ze zich af of er iets tussen hen was gebeurd, maar schudde deze gedachte al meteen weer van zich af. Hij was met de nodige tegenzin haar huis binnen gekomen vanwege de over het land trekkende storm en de stroomuitval. Het laatste probleem bleken alle bewoners in de straat met elkaar te delen. Het had haar moeite gekost om de vrijgezelle buurman over te halen om te blijven. Voorzichtig tastte Bianca naar zijn hand, die op haar onderbuik lag en bij haar tijdens het wakker worden meteen een vraag had opgeroepen. Ze voelde het raffelige uiteinde van een nagel. Bijt hij op zijn nagels? Bianca bracht de hand iets omhoog om deze bij het binnen schijnende maanlicht beter te kunnen bekijken.

"Wat doe je met..."

Hij zweeg plotseling omdat ze geschrokken van zijn stem de hand had los gelaten en deze nu tussen haar benen was beland. Het had weer bij haar een lichamelijke reactie uitgelokt waarbij hij niet wist of hij zijn hand nog tussen haar knellende benen kon bewegen zonder de verkeerde indruk te wekken over zijn bedoelingen.

"Ik dacht dat je sliep", reageerde Bianca ontsteld en ontspande met een zucht haar benen.

"Hm", was het enige dat Tom uitbracht terwijl hij zich nog steeds afvroeg wat hij moest doen. Het verlossende antwoord kwam van haar kant.

"Je kan je hand weg halen."

Opgelucht, maar toch snel voldeed hij aan haar verzoek. Hij wreef de slaap uit zijn ogen.

"Wat deed je eigenlijk met mijn hand?"

"Hij lag", Bianca knikte naar beneden, "daar en ik wilde het op een andere plek neerleggen."

"Hmmnn", klonk het bedenkelijk.

"Kunnen we het alsjeblieft vergeten en achter ons laten?"

Het bleef even stil op haar voorstel, maar ze voelde gewoon dat er meer zou volgen. Hij was niet van plan het te laten rusten. Misschien uit nieuwsgierigheid, maar zojuist ontwaakte geilheid was ook een mogelijkheid. Hij was immers een man en bovendien vrijgezel.

"Je had het gewoon kunnen vragen of je mijn hand mocht lenen."

"Ver achter ons laten", voegde Bianca er nu op een doordringendere toon aan toe.

"Moet ik mijn hand nu eerst wassen?"

"Tom, ik meen het."

Ze kon hem horen grinniken. Boos strekte ze een arm uit om bij de leeslamp te kunnen komen. Het enige wat ze hoorde was een klik bij het omzetten van de knop, maar verder gebeurde er niets. Het bleef donker om hen heen. De problemen met de stroomvoorziening bleken nog niet te zijn verholpen.

"O, mijn God. Ruik jij nu aan je hand?", vroeg Bianca verbijsterd.

Boos geworden kwam ze overeind om nauwelijks een meter verder al bijna over de lage tafel te struikelen. Een reeks van obsceniteiten ontsnapten uit haar mond. Ze had opeens weinig meer weg van de vrouw waar hij de vorige dag aan het einde van de middag naast op de bank was gaan zitten. Buiten was het al donker geworden nog voor de avond was aangebroken. Hij herinnerde zich nog hoe ze had getrild terwijl buiten de windvlagen in kracht toenamen, het aantal lichtflitsen zich explosief vermeerderden en het gebulder van de donder snel dichterbij kwam. Tom was onder de indruk van deze natuurkrachten geweest, maar zij had slechts angst ervaren. Hij wist niet meer hoelang het had geduurd voor Bianca tegen hem aan in slaap was gevallen. De verschijning van een vlam boven een aansteker verstoorde zijn opgehaalde herinneringen. Ze haalde meer nieuwe waxinekaarsen te voorschijn en al snel was een deel van de kamer weer verlicht.

"De storm is gaan liggen. Ik ga maar eens."

"Tom?"

Hij bleef staan en keek haar aan. Bianca hield hem een waxinekaars voor om zijn weg door haar huis te kunnen vinden.

"Bedankt."

Hij knikte ernstig, maar al snel zag ze een brede grijns op zijn gezicht verschijnen. Het was haar wel duidelijk dat hij een idee had gekregen en te beoordelen naar de schittering in zijn ogen zag hij het helemaal zitten. Het stemde haar meteen argwanend.

"Ik heb thuis latex-handschoenen liggen..."

Misschien had ze een bepaalde fetish voor handen.

"Tot ziens, Tom", zei ze slechts.

Bianca gaf haar buurman een goedaardige duw in de richting van de hal en keek hem hoofdschuddend na. Het werd de hoogste tijd dat hij naar zijn eigen huis ging.