Ik kon hem geen ongelijk geven

Hij was een gevangene van het leven.

Tot zijn puberteit heeft hij het nooit geweten.

Het openbaarde zich daarna.

De medische onderzoeken volgden elkaar in een snel tempo op.

Eerst een rolstoel.

Later het bed.

Daarna pas een kloppende diagnose van de medici.

Hij verloor behalve zijn mobiliteit ook het geloof in God.

Een schok voor zijn ouders die om hulp vroegen in hun gebeden.

Gevangen in een nutteloos geworden lichaam.

Voor de rest van zijn leven.

Elke seconde ervan als een nachtmerrie ervarend.

Hoe kort deze ook is geweest.