a

Kort na haar binnenkomst zag Tom de vrouw stil staan. Haar ogen gefixeerd op de wit gekleurde en rijkelijk bewerkte jurk op de eettafel. Ze maakte haar blik er met enige moeite van los. De bruidsjurk had haar in verwarring gebracht. Enkele minuten geleden en ongeveer zeven meter terug had ze gedacht bij het huis van een vrijgezel aan te bellen, maar daar leek op kort termijn verandering in te komen. Hoe lang had hij dit voor haar verborgen weten te houden?
"Wanneer heb je haar ontmoet?", vroeg Ciska.
"Gisteren", antwoordde hij en gebaarde met zijn hand naar achteren.
Ciska keek langs hem heen naar de jonge vrouw op het balkon. Zich schijnbaar onbewust van het feit dat er bezoek was gearriveerd.
"Wat doe ik hier?", vroeg Ciska nu met een bedenkelijk gezicht. Toms dringend klinkend telefoontje om meteen te komen had meer vragen bij haar opgeroepen dan beantwoord.
"Je kan beter vragen wat zij hier doet."
"Wat doet zij dan hier?"
"Niet trouwen."
"En wat doe ik ook al weer hier?"
"Zorg dat ze gaat trouwen."
"Met jou?"
Tom keek haar geschrokken aan voor hij zich zelf weer hervond. "Zie ik er zo blij uit?", vroeg hij sarcastisch.
Het zorgde alles behalve voor een duidelijk beeld die Ciska van de situatie wilde verkrijgen.
"Hoe heb je haar eigenlijk ontmoet?"
"Ik kwam haar tegen op straat."
Ze hield haar hoofd enigszins schuin om hem met haar bruine ogen doordringend aan te kijken. "Je versierde een vrouw met een trouwjurk?"
"Nee, het ging anders", zei hij zwaaiend met zijn handen, alsof hij daarmee haar woorden kon wegwuiven, "maar dat doet er allemaal niet toe. De jurk zat in een ondoorzichtige tas en ik was niet nieuwsgierig naar wat er in de tas zat."
"Nee, je was nieuwsgierig naar hoe ze er juist zonder kleren uitzag."
"Nu niet meer."
"Tom!"
Hij haalde zijn schouders op. "Ik heb ook mijn behoeften." Hij slaagde erin om er een spijtige blik bij te trekken, waar ze momenteel weinig waarde aan hechte. "Jij weet veel beter met vrouwen om te gaan dan ik. Ik heb alle vertrouwen in jou." Haar protesten negerend duwde hij Ciska richting het balkon.
"Wat moet ik zeggen?"
"Alles wat nodig is om haar te laten trouwen, zolang het maar niet met mij is."
"Ze is vreemd gegaan."
"Je kan het als haar vrijgezellenfeest beschouwen."
"Daar zal haar toekomstige echtgenoot vast alle begrip voor hebben."
"Laat het sarcasme maar aan mij over."
Ze wilde iets zeggen, maar hoorde de schuifdeur, die toegang verleende tot het balkon, open gaan.
"Hallo, ik ben Ciska."
De blonde vrouw negeerde de uitgestoken hand. Ciska zag dat ze had gehuild. De make-up was uitgelopen en de kleine wipneus zag er rood uit.
"Ben je zijn vriendin?"
Het was een uitweg waar Tom in zijn paniek nog geen seconde aan had gedacht. "Ja", kwam er dan ook volmondig over zijn lippen rollen.
"Nee", antwoordde Ciska tegelijkertijd en wierp Tom een vernietigende blik toe, "we wonen slechts naast elkaar."

Het leek de toekomstige bruid te ontgaan. Ze had haar aandacht weer op Tom gevestigd.
"Je hebt gelijk."
Tom knikte. Het was het enige dat hij haar nog hoorde zeggen voor ze langs hem heen liep om de trouwjurk in te pakken.
"Ik kan best overtuigend zijn", verklaarde hij fluisterend tegenover Ciska.
"Je weet volgens mij niet eens waarin ze je gelijk gaf", fluisterde ze terug.
Hij leek er even over na te denken. "Ik heb zoveel gezegd", bekende hij tenslotte.
Ciska schudde haar hoofd terwijl ze hem achter de vrouw aan zag haasten om behulpzaam de deur voor haar naar de hal open te houden. Weer een paar meter dichter bij de voordeur waardoor hij haar het liefst zag vertrekken. Ze pakte haar handtas en begon voor de spiegel alle sporen van haar tranen weg te werken.
"Je kan Tom beter vergeten."
"Wie?", vroeg de vrouw zonder om te kijken.
"Bedankt voor het vertellen van mijn naam."
Ciska keek verward van Tom naar de vrouw. "Je wist niet eens zijn naam?"
"Hij is een man en beschikbaar, het enige dat er voor mij toe deed."
Nieuwsgierig nam Ciska de vrouw op. "Waarvoor was dat het enige?"
Tom keek naar de voordeur. Nog twee meter voor haar. Vier stappen hoefde ze maar af te leggen en dan stond ze buiten deze deur. Hadden deze vrouwen dan geen oog voor zijn nervositeit? Spanning was ongezond voor het lichaam en hij was tot het uiterste gespannen.
"Ik wilde zekerheid hebben. Patricia zal niet met mij willen trouwen als ik ook op mannen val. Volgens haar ben je hetero of homo. Ze is op dit gebied zo kortzichtig", de vrouw keek Ciska glimlachend aan, "Hoe kijk jij er tegen aan?"
Tom luisterde met toenemende nieuwsgierigheid. Alle spanning was nu bij hem verdwenen. Hij merkte zelfs dat de buurvrouw dichter bij hem was komen staan.
"Hetero", ze toonde haar hand waaraan een ring prijkte, "en monogaam."
De vrouw haalde eenvoudig haar schouders op. "Tot ziens, Tom."
"Zie ik je nog een keer?"
Verbaasd keek Ciska hem aan nadat hij deze vraag had gesteld.
"Ik betwijfel het."
Tom haalde zijn schouders op me hetzelfde spijtige gezicht dat Ciska hem eerder had zien trekken en hield op hoffelijke wijze de deur voor de vrouw open. "Ik blijf een heer."
Ciska zag dat hij hiervoor met een kus op de wang werd beloond en schudde nu in totale verbijstering het hoofd.
"De volgende keer als je in nood verkeerd bel je maar iemand anders", fluisterde ze hem in het voorbij lopen toe.