De man trok de zwart leren bureaustoel achter het eveneens zwarte bureau naar zich toe. In het begin was hij blijven staan om via e-mail de binnen gekomen post even vlug door te nemen, met de bedoeling daarna wat comfortabelere kleding aan te trekken. Adam had het helemaal gehad na de lange busreis en het overstappen dat erbij leek te horen als je op bestemming aan wilde komen. Hij liet zich op de stoel zakken om het enige aangetroffen bericht voor de tweede maal te lezen. Alleen nu helemaal en zorgvuldiger. Als de naam van een andere afzender er onder had gestaan dan had Adam zijn hobbykamer al weer verlaten om zich van zijn pak te ontdoen. In dit geval was het geen jongens- of meisjesnaam, maar een pseudoniem dat hij of zij gebruikte. Daar waren de meningen onder de deelnemers van een internetsite nog altijd over verdeeld. In ieder geval dacht hij dat Mariposa een vrouw was en ongeveer zeven jaar jonger dan hij zelf. Hij had zich in gedachten zelfs een beeld van haar gevormd, maar het nooit met Mariposa of anderen gedeeld. Haar te lezen reacties op de enkelen die zo onverstandig waren om haar uit te dagen het geslacht prijs te geven had hem daarvan weerhouden.

Ze had, net als hem, een cursus van een enkele dag bij gewoond of misschien deze zelfs geleid.

"Klote streek", mompelde Adam met half dicht geknepen blauwgroene ogen en liet een hand over de stoppels op zijn kin glijden. Het veroorzaakte een knisperend geluid. Mariposa moest het al hebben geweten op het moment dat ze zijn naam bij de lijst van cursisten zag staan of hoorde oplezen. Hij kon slechts raden naar haar teleurstelling toen ze ontdekte dat hij niet aanwezig was bij de start van de cursus. Wie van de cursisten was Mariposa? Werd hij daarom met een glimlach door de cursusleidster ontvangen? Hij was een kwartier te laat geweest en had na binnenkomst geen excuus gemaakt of verklaring daarvoor gegeven. Wat voor indruk moet dat op Erika hebben gemaakt? Een vrouw die hij ervan verdacht een zonnebank thuis te hebben. Adam probeerde zich nu te herinneren wat deze vrouw allemaal aan hem had gevraagd. Een deel ging natuurlijk over de cursus Imago Training, maar ze had ook wat persoonlijke informatie aan hem weten te ontfutselen. Eerst bij het voorstellen, maar ook gedurende de rest van de cursus. Hij liet zijn hand zakken. Misschien had hij zich door haar innemende lach laten inpakken.

"Klote", mompelde Adam weer.

Onder de groep cursisten hadden zich ook een paar mannen bevonden, maar uit gevoel schreef hij deze meteen af. Dan bleven er met de leidster mee geteld nog altijd elf vrouwen te veel over. Hij had met verscheidene van hen een praatje gemaakt. Ook tijdens de lunch.

Hij keek naar de tijdstip waarop het bericht was verzonden.

"Tien over half vijf", zei hij en moest onwillekeurig lachen.

Om half vijf was de cursus afgelopen en daarna had hij zich naar de bushalte gehaast. Adam had bewondering voor de manier waarop ze het had gedaan. Als ze slimmer of geduldiger was geweest dan had ze nog langer gewacht of misschien mocht hij het wel gewoon van haar weten. Slechts vier vrouwen hadden een laptop naar de cursus meegenomen. De blonde cursusleidster, de vrouwen aan weerskanten van hem aan de tafel en het iele meisje in de hoek. De laatste had zich nauwelijks laten horen en met haar had hij ook geen enkel woord gewisseld.

"Drie, als ze tenminste geen laptop heeft geleend."

Deze mogelijkheid veroorzaakte een frons op zijn gebruinde voorhoofd, maar toen schudde hij het hoofd. Nee, ze zou haar eigen laptop gebruiken.

"Erika, Marjolein en wat was de naam van die andere ook al weer? Alet... Aletta, Alette, Aletto? Dan gewoon Aletta", dacht hij hardop.

Het was in ieder geval een buitenlandse naam en zo zag ze er ook uit met een licht getinte huid en zwart haar. Hij kreeg een idee en begon te typen om te achterhalen uit welk land de naam afkomstig was.

"Ze zou van Spaanse afkomst kunnen zijn, maar Marjolein lijkt weer meer op Mariposa en dan heb je nog Erika. Ja, fantastisch. Wat ben ik toch een waardeloze puzzelaar."

Hij herinnerde zich opeens het moment dat Jennifer Lopez op het scherm werd afgebeeld met een indrukwekkend achterste. Het maakte deel uit van haar imago en was zelfs haar handelsmerk geworden.

"Eikel", schold hij zich zelf uit omdat hij als man de drang gevoeld had om er iets over te moeten zeggen tegen Aletta en de roodharige Marjolein had het natuurlijk ook gehoord. De laatste had afkeurend haar bleke met sproeten bezaaide hoofd geschud, maar Aletta had er gelukkig wel om kunnen lachen en verklaard op haar werk nog wel ergere dingen gehoord te hebben. Nieuwsgierig naar de bron van de ontstane commotie was Erika er vervolgens ook bij komen staan om uit een andere mond te vernemen wat hij had gezegd.

"Geweldig gedaan. Kan je nou nooit eens je bakkes dichthouden?", zei Adam en maakte een paar knopen van zijn overhemd los. De blauwe stropdas had hij bij de bushalte al uit gedaan. Mariposa was inderdaad meer van hem te weten gekomen zoals ze in de mail had laten weten en de toegevoegde emoticons lieten weinig aan de verbeelding over. Adam stak in een kinderachtige reactie zijn tong uit naar de monitor voor hij opstond. Peinzend over welke volgorde hij zou douchen en thee drinken. Eerst een verfrissende douche. Dan kon hij onder deze warme regen nadenken over zijn reactie waarbij het zijn beurt zou zijn om vragen te stellen. Wel op een onopvallende manier, natuurlijk. Om met een ruime omweg bij de persoon aan te belanden die achter het pseudoniem Mariposa schuil ging. Volgens hem dan.