Aan de buitenkant van het balkon zijn twee, metalen haken bevestigd. Geschikt om noten en zaden in een netje, vetbollen, kokosnoten, etc. aan op te hangen. Ik heb er vanaf het balkon geen zicht op, dus het lijkt misschien een wat vreemde locatie, maar ik kan er vanuit mijn thuiswerk- en hobbyruimte vanachter het bureau naar kijken voor wat plezierige afleiding.
Voor de afwisseling word er ook ander voedsel aangeboden aan de vogels, zoals zonnebloemen.
Gedurende de eerste weken gebeurde er tot mijn teleurstelling helemaal niets, maar tegelijk ook te verklaren. De locatie waar voedsel wordt aangeboden moest nog ontdekt gaan worden. De verwachting was dat het vooral door kleine vogels zou worden bezocht, maar de hongerige eksters en kauwen waren de eerste vogels die het aandurfden om hier hun magen te komen vullen. Later zag ik ook een pimpelmees. De tweede voorspelling die ik niet hardop had uitgesproken was dat het mij makkelijker zou maken om van de bezoekers een foto te maken. Nou, dat was dus verkeerd ingeschat. De eksters en kauwen hielden mij vanuit de ooghoeken nauwlettend in de gaten. Te snel mijn hand uitstrekken naar de telefoon om van de camera gebruik te maken zorgde leidde tot een snelle aftocht. Te langzaam en de vogels waren gevlogen om elders meer variatie voor het menu van die dag te vinden.
Het aantal mezen dat zich laat zien is aan het toenemen. Er is volgens mij ook een hiërarchie. Als de koolmees arriveert verjaagt die in de meeste gevallen de aanwezige pimpelmees. Tot zover heb ik slechts een enkele keer een pimpelmees en koolmees tegelijk hier zien eten. De eksters hebben het wat moeilijker gekregen door wat ik heb opgehangen, maar deze vogels bewijzen wel slim te zijn. Fladderend met de vleugels om hun balans te bewaren op de halve kokosnoot hakken ze in op de in vet verpakte zaden en vruchten. Vervolgens vliegen ze naar de grond om op hun gemak te verorberen wat naar beneden is gevallen. Het is me nog niet gelukt om dit vast te leggen op de foto, maar ik zag wel een willekeurige duif op het grasveld onder het balkon. Deze heb ik ook maar meteen op de foto gezet.
De vogels lijken zelden rechtstreeks hier naar toe te vliegen. De eksters en mezen zie ik veelal in de dichtstbijzijnde bomen voor ze het laatste deel van de tocht naar de voederlocatie af gaan leggen. En zelfs dan land de ekster nog vaak op één van de waterslagen of de reling van het balkon en werpt een nieuwsgierige blik door het raam naar binnen voor het een meter verder vliegt om zijn maag te kunnen vullen. Deze argwaan zal wel gebaseerd zijn op eerdere ervaringen.
Het heeft helemaal niets met het voederen van vogels te maken, maar 2 oktober was er een meerkoet op het binnenplein van het appartementencomplex beland. Ik hoorde iets over het rooster voor mijn ramen heen en weer lopen. Nieuwsgierig geworden was ik het plein opgelopen om verbaast naar de verdwaalde vogel te kijken. Van alle soorten die ik in mijn woonomgeving had verwacht kwam in ieder geval geen meerkoet op het lijstje voor.
Fullica atra (meerkoet)
Op het balkon had ik een vrijwel kaal gegeten kokosnoot liggen om te drogen en een overgebleven zonnebloem die niet in de constructie paste die ik voor de overige zonnebloemen had gemaakt. Een koolmees liet deze gelegenheid niet aan zich voorbij gaan. Na even rondom de plant in de pot te hebben gehopt deed het zich met minder moeite dan voorheen het geval was te goed aan de zaden van de zonnebloem.
De mezen hebben eind oktober de opgehangen zonnebloemen inmiddels vrijwel kaal gepikt. Ik vind het tijd geworden om het op te ruimen.
Als ik volgend jaar weer aan zonnebloemen kan komen dan ga ik ze opnieuw op deze manier ophangen. Een eenvoudige lat (68 cm*4,8 cm*2 cm) waarin acht gaten met een diameter van twintig millimeter zijn geboord en in de bovenkant een haak gedraaid om het geheel op te kunnen hangen. Om te voorkomen dat de zonnebloemen na het ophangen van de lat eruit vallen heb ik met een naald een draad door de stelen getrokken en vastgeknoopt.
Het is me op gaan vallen hoe oplettend deze vogels zijn. Voortdurend kijken de mezen om zich heen alsof het gevaar van alle kanten kan komen en waarschijnlijk is dat ook wel terecht. De eksters en kauwen die in het begin zo snel ter plekke waren daarvan is nauwelijks iets meer te bekennen. Ik zie deze vogels nog steeds in de bomen en het gazon afzoeken naar voedsel, maar niet meer bij de voederplaats.
Zelfs de regen weerhoud deze kleine vogels er niet van om hun honger te willen stillen. Het gaat er in mijn beleving dan wel wat vreedzamer aan toe. Helaas heeft de regen wel effect op de kwaliteit van de opnamen.
Op 19 november heeft de komende winter ons weer laten ervaren wat koud weer is. De gevoelstemperatuur daalde aanzienlijk. De vogels hebben echter geen andere keus dan op zoek te gaan naar voedsel. Onder deze omstandigheden heb ik de mezen nog niet eerder zo dicht bij elkaar zien eten.
Een serie opnamen van de wekenderop. Mijn hoogtepunt was het Roodborstje dat ik slechts een enkele keer zag met de camera in de hand. De plaatjes daarvan zorgden voor een succesvolle afsluiting van het jaar.